Teatr Wielki Opera Narodowa zaprasza do swego wnętrza rozmawiając z Gościem poprzez zaprojektowaną przestrzeń przez Bohdana Pniewskiego, architekta, jednego z najwybitniejszych przedstawicieli modernizmu.
Podróż po teatrze jest wielką przygodą na każdym kroku.
Ta przygoda rozwinęła się dla Grupy Tubądzin jeszcze bardziej poprzez nawiązaną współpracę, mecenat a następnie wspólne projekty zrealizowane dla świata architektury, kultury i biznesu wraz Teatrem Wielkim Operą Narodową.
Zapraszamy świat architektury do współtworzenia nowych możliwości, otwierania się na przestrzenie codzienne w niecodzienny sposób.
I oto w zadaniu postawionym w trakcie trwania konkursu Tubądzin Design Awards zaprosiliśmy architektów do zaprojektowania przestrzeni niezbędnych dla komfortu odwiedzających operę.
Codzienne przestrzenie toalet zostały zaprojektowane w niecodzienny sposób.
Autorzy zwycięskiej pracy zaprosili operę w podróż, przygotowując projekt na miarę miejsca, historii i potrzeb.
PRZEDSTAWIAMY ZWYCIĘSKĄ PRACĘ W POSTAWIONYM ZADANIU „ZAPROJEKTUJ TOALETY TEATRU WIELKIEGO OPERY NARODOWEJ W WARSZAWIE”, ORAZ PRACE INNYCH AUTORÓW KTÓRE ZWRÓCIŁY UWAGĘ JURORÓW.
AUTORAMI ZWYCIĘSKIEJ PRACY SĄ:
Anita Leydo, współautorzy: Borys Leydo, Małgorzata Tomaszewska, Joanna Sawicka, Magdalena Synak – Lasmanowicz, team: Leydo Tomaszewska Studio Sp. z o. o.
Zapraszamy w podróż przygotowaną przez autorów:
Opis idei projektu przez autorów:
Koncepcja toalet w Teatrze Wielkim Operze Narodowej w Warszawie jest nawiązaniem do istniejących wnętrz teatru. Postanowiliśmy odwrócić role i tym razem to my przenieśliśmy teatr w magiczne miejsce.
W częściach wspólnych wykorzystaliśmy gres Monolith Regal Stone w macie i połysku. Podział tekstur wyznacza linię na wszystkich ścianach. Dolna część w macie jest kontynuacją wykończenia posadzki. Górna część w połysku odbija sufit i światło. Wykończenie sufitu imituje falującą wodę i rozprasza światło. Zestawienie dwóch tekstur tego samego dekoru tworzy motyw przewodni koncepcji: łuki podkreślone kinkietami.
Damska toaleta wita toaletką, oddzieloną przepierzeniem. Lustro jest podświetlone zapewniając doświetlenie twarzy. W obu toaletach znajdują się wolnostojące umywalki z czarnego marmuru. Kolorystyka baterii jest różna w obu toaletach i jest obecna na pozostałych wykończeniach: szczotkowane złoto i antracyt.
Za umywalkami są lustra: dolna część jest piaskowana, a całość jest podświetlona. W damskiej toalecie zastosowaliśmy wałek do oparcia. Pomieszczenia toalet są wyłożone Harmonic White połysk. W dolnej części są cienkie pasy płyt, które klawiszują się względem siebie. W korytarzu w męskiej toalecie użyliśmy Harmonic White połysk, dodając ambientowe oświetlenie przy posadzce i suficie. Dalej są pisuary na tle mozaiki Drops Stone Grey.
W toaletach dla osób niepełnosprawnych zastosowaliśmy dedykowane produkty, dzięki którym przestrzeń nie jest stygmatyzowana.
PRACE WYRÓŻNIONE PRZEZ JURORÓW:
Oliwia Karapuda, współautor Jakub Kozaczenko
Tytuł: #chodzedoteatru #chodzedoopery
Opis projektu:
#chodzedoteatru #chodzedoopery
Projekt zbudowany jest w całości na atmosferze teatru. Wiodącym elementem kreującym przestrzeń w łazienkach jest okładzina ścienna z mosiądzu. Ściany przytwierdzone zostały na stalowych wysięgnikach, przymocowanych do istniejących ścian. Ideą zastosowania okładziny, jest stworzenie falującego kształtu, przypominającego sceniczną kurtynę. Zabieg ten, używający symbolu kurtyny oraz materiału wysokiej klasy, wprowadza do pomieszczeń ducha teatru w nienachalny i symboliczny sposób. Okładzina wyobla kształty pomieszczeń, dodając płynności w przechodzeniu pomiędzy pomieszczeniami. Wnęki na umywalki to elementy kreowane na ikoniczne lustra garderobiane. Czerwona mozaika w sposób kolorystyczny nawiązuje do czerwonych kurtyn oraz czerwonego dywanu, a oświetlenie, obłość lustra oraz gabaryty półki na umywalkę w symbolicznych wnękach mają sprawić na użytkowniku poczucie bycia w garderobie aktorów. Neony wprowadzają współczesny charakter do przestrzeni. Wyłaniają się subtelnie z pomiędzy mosiądzowych kurtyn niczym element scenografii teatralnej.
Przedstawiają slogan, który służy do identyfikacji teatru w mediach społecznościowych- #chodzedoteatru i #chodzedoopery stając się szeroko rozumianą internetową reklamą TWON, która poprzez bliskość luster zachęca do robienia zdjęć z neonem w tle, propagując aktywność kulturalną.
Michał Wiak
Tytuł: Doświadczenie widza
Opis projektu:
Tematem opracowania jest koncepcyjny projekt aranżacji toalet Teatru Wielkiego Opery Narodowej w Warszawie. Proponowana koncepcja opiera się na doświadczeniu Widza i jego roli w przedstawieniu teatralnym. Przekraczając progi gmachu Teatru, staje się on jedną ze składowych elementów spektaklu, wchodzi w przestrzeń, która sama w sobie jest oparta na umowności i iluzji, podobnie jak widowisko teatralne i sam teatr.
Dla aktorów przestrzenią przygotowań jest zaplecze sceniczne, dla widzów staje się nią foyer, szatnia i toalety.
Swego rodzaju dualizm wynikający ze współistnienia w teatrze przestrzeni „nieoficjalnych”(niedostępnych) i oficjalnych, próba uchwycenia momentu przejścia z jednych miejsc do drugich, jest źródłem inspiracji i zarazem podstawą koncepcji projektu. Będą wiec w nim zarówno odwołania do klasycystycznych, reprezentacyjnych części teatru, jak również do tych niewidocznych, niedostępnych dla oka widza – ukrytych “po drugiej stronie kurtyny”. Nawiązują do niej w swojej formie naścienne panele gipsowe.
Barbara Chromec-Foltyn
Tytuł: Światło. Scena. Muzyka. Ruch.
Opis projektu:
Światło. Scena. Muzyka. Ruch.
Klimat i historyczny duch Teatru Wielkiego Opery Narodowej zainspirował do stworzenia przestrzeni spełniającej swą funkcję, ale również dającej się ponieść przez nieoczywiste detale.
W projekcie autor nawiązał do istniejących wnętrz w sposób niebezpośredni. Użyte materiały: płytki Tubądzin z serii Grand Cave i Sophisticated, naturalny kamień, miedź i tynk gliniany stanowią eleganckie połączenie a zarazem odnoszą się do natury. W przestrzeni wnętrz Opery również pojawiają się te elementy: sklepienie w Sali Moniuszki, nawiązujące do nocnego nieba, elementy fauny, flory, kamienia. Wnętrze opery to gra faktur, światłocienia i elementów geometrycznych.
Równie ważna jak estetyka jest też funkcja i ergonomia. W przestrzeni toalet damskich znalazło się miejsce wypoczynku – szybka poprawa makijażu, spojrzenie w lustro, poprawa garderoby, czynności higieniczne – znalazły swój fragment przestrzeni. Dla całości założenia zastosowane zostały znaki identyfikacyjne, kierujące gości w odpowiednie pomieszczenie. Znaki zostały wykonane również z elementów miedzianych. Projekt zakłada ujednolicenie kolorystyczne: gama kolorów składa się z eleganckiej i ponadczasowej czerni, miedzi, kamienia naturalnego. Na sufitach zostały wprowadzone elementy podwieszane z miedzi tłoczonej, która w ciekawy sposób nawiązuje do sklepienia sali głównej. Umywalki w postaci postumentów podkreślają klasyczne nawiązanie do kolumn, pilastrów.
Malwina Morelewska, współautor Magdalena Drobiecka
Tytuł: Mozaika, historia mody na przestrzeni lat
Opis projektu:
Projekt toalet zakłada zachowanie istniejącego układu funkcjonalnego. Z szacunku dla przestrzeni zaproponowaliśmy stonowaną stylistykę. Wykorzystaliśmy trzy serie marki Tubądzin: Balance Stone (posadzki, portale, blaty), Cielo e Terra Bianco (ściany) oraz Grand Cave Graphite (cokoły).
Dodatkowym produktem, specjalnie zaprojektowanym na potrzeby realizacji, a następnie wyprodukowanym przez firmę Tubądzin, jest mozaika przedstawiająca historię mody na przestrzeni lat istnienia Teatru Wielkiego. Mozaika, jako forma układania wzorów, nawiązuje do historii i tradycji materiałowej. Zaś postaci prezentujące modę, to historyczni goście, dzięki którym Teatr żyje do dziś.
Wzór w obu toaletach prowadzi nas od wejścia aż po najbardziej oddalone przestrzenie. Razem ze wzorem prowadzi nas posadzka, ułożona z mniejszego formatu płytki Balance Stone (format cięty wg projektu wnętrz). Tworzy się tym samym forma chodnika, po którym spacerują goście.
Kierunek spaceru podkreślają lampy z serii Opera marki Barovier&Toso, z ręcznie kształtowanego weneckiego szkła, jedyny dekoracyjny akcent projektu.
W strefie umywalek widzimy monolityczną bryłę z wpuszczonymi umywalkami. Płytka gierowana na narożnikach imituje w tym wypadku masywny blok kamienia.
Wysokie cokoły nawiązują do tych z holu wejściowego Teatru, a jednocześnie pozwalają zamaskować różnicę poziomów.
Warty podkreślenia jest również zabieg niekończącego się odbicia w lustrach umiejscowionych na wprost siebie w obu łazienkach.
Zadanie z jakim zmierzyli się architekci pokazuje głębokie przemyślenia autorów i zaproponowanie nowych formuł na klasyczne miejsce. Z szacunkiem do historii miejsca i troską o dostarczenie estetycznych wrażeń Gościom odwiedzającym teatr Wielki Operę Narodową w Warszawie.
Dziękujemy i gratulujemy!
