W wielu miastach parki kieszonkowe powstają w wyniku aktywności mieszkańców, ale także poprzez specjalne planowanie i projektowanie takich przestrzeni.
Pojawiają się często na opuszczonych działkach, które przez swój brak zorganizowania szpecą wizualnie okolicę. Tereny te mają wysoki potencjał i możliwość zmiany na lepsze, bardziej atrakcyjne i bezpieczne obszary. Dzięki takiemu projektowaniu powstają nowe, miniaturowe dzieła architektury krajobrazu w przestrzeni publicznej.
Parki kieszonkowe zapewniają korzyści ekologiczne, tworząc zieloną przestrzeń lub rodzaj strefy buforowej, która oddziela się od miejskiego środowiska. Takie parki są ratunkiem dla istniejącej zieleni i stanowią miejsce do wprowadzenia nowych nasadzeń zieleni niskiej i zieleni wysokiej. W ten sposób przestrzeń jest ożywiona, a ważna dla klimatu miasta powierzchnia biologicznie czynna zostaje zwiększona.
Parki kieszonkowe w zależności od swojej lokalizacji zaspakajają różne potrzeby użytkowników. Stanowią miejsce do odpoczynku lub rekreacji. Wielokrotnie stanowią przestrzenie multifunkcyjne, a o podziale przestrzeni decyduje na przykład zaprojektowana posadzka urbanistyczna. Dzięki zróżnicowaniu materiałów, użytkownik kierowany jest do odpowiedniego użycia przestrzeni będąc pieszym, rowerzystom lub innym użytkownikiem ruchu drogowego.
Przestrzeń publiczna w mieście to także miejsce do wielokierunkowego rozwoju ludzi poprzez kontakt z kulturą.
Wprowadzanie sztuki do projektów możemy oglądać w pracach zgłoszonych w kategorii specjalnej CultureFORM w konkursie Tubądzin Design Awards 2022.
Architekci, projektanci i artyści przedstawiają swoje koncepcje inspirowane kulturą przestrzeni.
Prezentujemy Wam dwa projekty zgłoszone do II etapu konkursu, które przedstawiają miejskie parki kieszonkowe.
autor: Parisa Sherafati, Iran
Opuszczony obszar na ulicy Ghasr-o-Dasht w Shiraz w Iranie to pozostałość po budowie metra. Dotąd teren służył jako parking. Wentylatory i drzwi ewakuacyjne, a zwłaszcza betonowy dach metra narzuciły ograniczenia w procesie projektowania i uniemożliwiły założenia terenów zielonych bezpośrednio w gruncie. Aby temu zaradzić, tereny trawników został wyniesione, a wraz z nim powstały ergonomiczne siedziska.
autor: Parisa Sherafati, Iran
Drugi projekt znajduje się obok historycznego muru ogrodu Shiraz Afif Abad w Iranie. Teren opracowania ma wymiary ok. 300 metrów długości i szerokość 14 metrów. Dotychczas stanowił przestrzeń do parkowania samochodów, jednak projektant dostrzegł w nim duży potencjał kulturowy i przestrzenny. Zaproponowane zagospodarowanie terenu w tym główne osie projektowe są zaczerpnięte z cennej zabytkowej ściany. Ścieżki są definiowane w różnych szerokościach zgodnie z przypisaną im funkcją i rolą – przestrzeń relaksu, ścieżka dla chodzenia, trasa rowerowa. Zdefiniowano również punkty postojowe, takie jak sucha fontanna i kawiarnia-galeria. Całość projektu tworzy nową przestrzeń kulturalno-rekreacyjną w sąsiedztwie zabytkowego ogrodu.
Jeśli jesteś zainteresowany tym, aby podzielić się swoimi projektami lub realizacjami, napisz do nas. Kontakt w stopce strony Tubądzin Design Community.
