Ludzie od początku swojego istnienia potrzebowali poczucia przynależności, kreowali wspólne zasady, tworzyli przestrzenie, w których mogli się gromadzić wzmacniając poczucie siły.
Bez względu na geograficzną lokalizację, kulturę, pochodzenie etniczne, czy systemy wartości ta przynależność do grupy, rodziny, społeczności, jest nieustającą potrzebą człowieka.
Człowiek poprzez kreatywne działania buduje miejsca do wspólnego doświadczania kultury, duchowości, dzielenia się emocjami, do spędzani czasu, zabawy, tworzenia wielkich projektów.
Nadaje znaczenie obiektom, w których ta przynależność się realizuje i ułatwia życie.
OBIEKT PRZEMYŚLANY, DOKŁADNIE ODPOWIADAJĄCY NA POTRZEBY WZBUDZA WIELE EMOCJI, DAJE UKOJENIE LUB MOTYWACJĘ DO ŻYCIA.
Architektura przestrzeni prywatnych i publicznych jest odzwierciedleniem potrzeb użytkowników, powinna nim być.
Budowanie przestrzeni w celu wspólnego przeżywania kultury jest elementem kategorii specjalnej CultureFORM.
Prezentujemy wybrane projekty i opisy autorów zgłoszone w I etapie konkursu Tubądzin Design Awards w kategorii specjalne CultureFORM.
Cairo Breathing Sanctuary – A Living Pedestrian Bridge Over the Nile
Autor: Ali Khaled Elewa, Egipt
„Głównym celem żywego mostu jest maksymalizacja przejścia ilości pieszych przez Nil poprzez zszycie tkanki miejskiej obu brzegów.
Wygenerowane zostały dwie główne ścieżki. Pierwsza, niezakłócona ścieżka liniowa bezpośrednio łącząca Muzeum Egipskie z Wieżą Kairską. Druga, to półeliptyczna ścieżka obejmującą dwa przeciwległe brzegi; Plac Kultury Nilu i Podwyższony Ogród. Ścieżka ta jest zabawna i łączy kolejne atrakcje i ośrodki społeczno-gospodarcze.
Ścieżki łączą się ze sobą, tworząc jedno ciągłe, pochylone ciało wtopione w ziemię po obu stronach, oferując panoramiczne widoki na centrum Kairu, Nil i okoliczne kultowe atrakcje.
Most działa jako park miejski z dwoma ukrytymi niższymi kondygnacjami nad Nilem, obejmującymi przestrzenie rekreacyjne, handlowe, kulturalne, administracyjne i społeczne.
Sześć kolumn konstrukcyjnych wzmacnia wizualną łączność między przestrzenią wewnętrzną i zewnętrzną, a także tworzy naturalną wentylację i oświetlenie. Warstwa wierzchnia składa się z płytek betonowych i trawy, napędzanych parametrycznie w oparciu o ruch pieszych.
Śródmieście Kairu będzie cenione jako oddychające sanktuarium dla ludzi i przekształci się w przestrzenie przyjazne pieszym.”
Edge House
Autor: Abdolrahman Kadkhodasalehi, Iran
„Architektura ograniczona do wnętrza, nawet jeśli jest na zielonym tle, a cały las jest widoczny zza szyby, to nic innego jak nagromadzenie materiałów i przestrzeganie konwencjonalnych metod konstrukcyjnych. W konsekwencji mieszkanie w takiej przestrzeni nie doprowadzi ani do zmiany ludzkich zachowań, ani do lepszego zrozumienia natury.
Dzisiaj, wraz z rosnącym zapotrzebowaniem na małe domy modułowe, głębszy związek między architekturą a naturą zdecydowanie musi zostać zdefiniowany poprzez trzecią przestrzeń zwaną „przestrzeń interfejsu” lub „przestrzeń łącząca”, aby zatrzeć granicę między naturą a bryłą architektury.
Zainspirowany takim spojrzeniem, projekt ten stara się wpisać w sferę natury w harmonii z różnymi kontekstami i poprawić funkcjonalne aspekty domów modułowych.
W rzeczywistości projekt inspirowany jest przestrzennymi relacjami wiejskich domów, które mogą zarówno działać niezależnie, jak i tworzyć w połączeniu ze sobą modułową wioskę.
Projekt ten składa się z połączenia dwóch sześciennych i pochyłych modułów o wymiarach cztery i pół metra długości o szerokości i wysokości dwóch metrów i osiemdziesięciu centymetrów. Pochyłe moduły znajdują się na czterech modułach sześciennych. Ten spadzisty dach nadaje się do zbierania wody deszczowej, umieszczania paneli słonecznych, miejsca do spania, odpoczynku i przechowywania wody w łazience oraz zapewnia większą wysokość do oświetlenia okien.
Chociaż każdy dom może działać niezależnie.”
Iranian Cultural Center
Autor: Kimia Nikkhah, Iran
„Człowiek zawsze poszukuje głębokiej świadomości swojej tożsamości, tożsamości, która kształtuje się w czasie w oparciu o narodowe i religijne wyznaczniki i kryteria współczesnego człowieka. Jednym z celów architektury od czasów starożytnych było zwracanie uwagi na kulturę i przekazywanie jej kolejnym pokoleniom. Poczucie potrzeby tworzenia w tym celu przestrzeni i miejsc, które mogą łączyć ludzi, było jednym z głównych problemów architektów i urbanistów. Teraz ważne jest, aby architekci wybrali podejście w projektowaniu, które może wzmocnić elementy solidarności i spójności społecznej, aby spełnić cele takich przestrzeni i miejsc. Dlatego wybrano podejście kolektywnego monoteizmu w projektowaniu kompleksu kulturowego.
Kultura społeczeństwa jest jednym z ważnych materiałów do przetrwania tego społeczeństwa. Każde społeczeństwo porusza się z własną kulturą, a ta kultura wyznacza drogę i kierunki społeczeństwa. Innymi słowy, społeczeństwo widzi, podejmuje decyzje, wybiera i porusza się zgodnie ze swoją kulturą.”
Re-thinking Public Libraries in Information Age
Autor: Sudipto Das, Bangladesh
„Kultura to połączenie zbiorowej psychiki dużej grupy ludzi o wspólnej tożsamości. Od zarania cywilizacji Biblioteki były zwierciadłem historii kultury. Studnia pamięci dla ludzkości w różnych czasach. Biblioteki są symbolem kultury epoki i miejscowości.
W dzisiejszych czasach, w których wszystkie książki są w zasięgu ręki i uzyskujesz dostęp do wszelkiego rodzaju informacji za pośrednictwem przeglądarki, jakie funkcje powinny pełnić biblioteki w XXI wieku? Jak mogą lepiej przyczyniać się do rozwoju społeczeństwa i jak najpełniej reprezentować lokalność?
Merriam Webster definiuje biblioteki jako „miejsce, w którym przechowywane są materiały literackie, muzyczne, artystyczne lub referencyjne do użytku, ale nie na sprzedaż”. Jednak w historii biblioteki zmieniały się ze względu na różne wymagania dotyczące funkcji, czasu i zastosowań. Biblioteka to nie miejsce, to pomysł…
Poprzez EDUKACJĘ, WYPOCZYNEK i KULTURĘ projekt ma na celu zachęcanie do indywidualnego rozwoju. Kwalifikuje osobę do roli bohatera przestrzeni, pozwalając jej i innym przyczynić się do holistycznego rozwoju regionu.
Na jakość przestrzenną charakterystyczną dla znanego i wygodnego miejsca do zanurzenia się w szerokiej sferze wiedzy składa się zestawienie bloków przestrzeni funkcjonalnych oraz brak nieelastycznych programów funkcjonalnych, które są identyfikowane jako przestrzenie publiczne. Rolą Biblioteki jest przedstawianie społeczności nowych pomysłów i doświadczeń.”
Nowy Mariupol – Duża Scena Mariupolu
Autor: Kamila Warda, Polska
„Skala zniszczeń podczas wojny w Ukrainie dotychczas jest jeszcze nie znana. Jej cichymi ofiarami są niezliczone dobra kultury ukraińskiej, które dziś szacuje na się na 283 obiekty.
Zadaniem obiektów kulturalnych jest nie tylko dostarczanie nam bodźców wizualnych i dźwiękowych, ale przede wszystkim formowanie naszej osobowości, rozwijanie wyobraźni, inspirowanie do działania, dawanie nadziei i budowanie wspólnoty obywatelskiej.
Ostatnie miesiące nie tylko uwrażliwiły nas na to co posiadamy, ale również zrodziły potrzebę dawania innym, odbudowywania, wspierania.
Nowy Mariupol to koncepcja otwartej sceny w konstrukcji stalowej. Widziana z góry nawiązuje do industrialnego charakteru miasta łącząc jednocześnie to co przemysłowe i organiczne. Dach przestrzeni wejściowej opiera się na stalowych łukach nośnych z giętych na gorąco stalowych rur o przekroju prostokątnym i zróżnicowanych rozpiętościach. Konstrukcja składa się z licznych rygli i stalowych lin będących jednocześnie pomostem technicznym i oświetleniowym.
Przestrzeń audytorium obejmuje kamienne ławy w układzie promienistym. Scena jest zintegrowana z widownią. To miejsce pełne światła i przestrzeni, aby uczestnicy mogli zanurzyć się w dostarczanych bodźcach. Dobór oświetlenia nie jest przypadkowy. Symbolika świetlistych, ognistych rozgwiazd jest bardzo wymowna.
Cały kompleks z założenia ma dostarczać wielu pozytywnych wrażeń, ale dawać również ukojenie przeżytym emocjom poprzez kontemplacyjny i duchowy charakter obiektu.”
